Хајлајц

Старион БлогСтарион Блог Овде пишував повеќе од осум месеци и има што да се чита. Ако ве интересира клик на линкот.

Линк

З`ш да не...З`ш да не... Нови колумни од серијалот „з`ш да не...“ секоја сабота во весникот Шпиц.

Линк

Моине фото сторииНа рапорт со Јофе Сите емисии на Youtube каналот.

Линк

Aug 28, 2010

1
Шиткање ќебиња и лажен патриотизам

Во последно време ме мачи една работа. Цело време размислувам и се прашувам како е можно ние новинарите а и луѓето кои живеат овде да сме толку многу глупи и ништо да не можеме да сфатиме и да разбереме. Кутри властодржци, нон стоп само нешто ни дообјаснуваат.

Еве, новиот амбасадор на Македонија во НАТО, Мартин Треневски да го земеме за пример. Во обраќањето пред пратениците најави дека во седиштето на НАТО ќе ги спори принципите на консензус и солидарност кои, патем кажано, постојат од 1949 година кога е формирано НАТО, и поради кои Грција успеа да ја реализира својата блокада и да го спречи нашиот прием пред две години во Букурешт. Кога го слушнав почнав спонтано да потскокнувам од радост низ дневна бидејќи ако успее да го направи тоа од корен ќе го реформира НАТО и неговото функционирање што, мора да признаете, воопшто не е мала работа.

Вети и дека ќе работи на корегирање на заклучоците од самитот во Букурешт од 2008 кога ни била нанесена политичка и економска агресија. На ова почнав да размислувам што да му купам ко подарок и решив дека најпаметно ќе ми е да му купам коректор бидејќи не гледав поинаков начин на кој би го направил тоа.

Рече и дека ќе ја развива економската дипломатија, односно дека ќе работи на шиткање на ќебиња и слични намирници во НАТО, мејд ин Маседониа. Е кога конечно го чув и ова се скрив под ќебето од троседот во дневна на кој ги гледав вестите.

Да не претерам, ама Треневски изнакажа еден куп глупости кои врска си немаат со реалноста и на кои, ако ги слушнат во НАТО, долго време би се смееле. Ама тоа го мислев само два-три дена. Се додека не излезе Груевски и не кажа дека погрешно сме го разбрале човекот и дека ќе ги дообјасни своите ставови и планови во интервју за некој медиум. И го направи тоа. Даде интервју за Макфакс.

Запрашан за желбата да ги смени принципите на солидарност и консензус и како планира да го претстави тоа пред колегите во алијансата, Треневски вели – „Неспорен факт е дека принципите на НАТО ги дефинираат самите земји членки, јас немам никакви дилеми во однос на системот на функционирање на Алијансата“, и го продолжува одговорот потенцирајќи го вложувањето на Македонија во мисиите на НАТО и војниците кои учествуваат во нив, велејќи дека ова требало да биде аргументот за менување на принципите. „Освен меѓу самите земји-членки, солидарноста треба рамноправно да се применува и кон земјите чии војници рамномерно ги ризикуваат своите животи, рамо до рамо со војниците од САД, Велика Британија, Полска“, вели тој.

Значи, иако нема дилеми за функционирањето на НАТО и се сложува дека принципите ги дефинираат земјите членки, тој, како претставник на земја кандидат за членство сака да ги промени принципите и очекува поддршка од земјите членки и солидаризирање со Македонија (земја-кандидат) а не со Грција (земја-членка). За жал, нема никакво објаснување за принципот на консензус според кој се донесуваат сите одлуки во алијансата, но сигурен сум дека има некаква генијална идеја и за негово премостување.

На прашањето за тоа како планира да го смени заклучокот од самитот во Букурешт, Треневски вели – „Сосема е јасно дека заклучокот од Букурешт е релевантен документ, но сепак, тоа не значи дека треба да престанеме да се обидуваме, заедно со нашите пријатели во НАТО да издејствуваме модификација на самата содржина на заклучокот. Таа промена треба да биде базирана на принципот на заемно почитување на реалните критериуми за интегрирање во Алијансата, а тоа се доброволното пристапување, подготвеноста и способноста на една земја да го даде својот придонес во остварувањето на целите на Северно-атлантската организација.“

Се разбира, за Треневски не постојат принципите од пред малку (солидарност и консензус) туку само оние кои му се посиматични а неговата стратегија за менување на заклучоците од, како што вели, релевантниот документ, е постојано обидување, или удирање со главата во ѕид, споменик, или што ќе се најде поблиску.

Да, по излагањето и дообјаснувачкото интервју, вака изгледа човекот кој ќе ја претставува Македонија во НАТО, и кој, сосема очекувано, наиде на еден куп симпатии кај многумина поради неговите ко демек патриотски ставови скарани со секаква здрава логика. Верувам дека исто толку симпатичен ќе им биде и во седиштето на НАТО и ќе се забавуваат додека го слушаат. Ако пак се побунат и му речат дека тоа што им го зборува нема никаква смисла ќе им го пуштиме премиерон да им објасни дека лошо го разбрале.

(Авторот сака сам да си се претставува во НАТО)

(Колумната е објавена во весникот Шпиц на
27 08 2010
)
(Наредната во сабота на 04 09 2010 во прилогот „Сега“ во дневниот весник Шпиц)

Aug 7, 2010

0
Писмо од Јофе до премиерот

Драг Никола,

Долго размислував дали да се впуштам со свој личен коментар... Се зезам бе. Па сигурно нема да му го земам целото писмо на Протоѓер. Му ја зедов само блискоста во него.

Друг ми е мене муабетов. Јас тебе лично воопшто не те познавам, се имаме сретнато околу два, три пати во животот, на некои си настани, а по телефон, никогаш не сме комуницирале.

Ете видиш... пак му го крадам писмото на Протоѓер. А сакав само да ти пишам за говорот на Мечкин Камен. Ептен ти беше добар и инспиративен. Не знам кој ти го пишувал ама секоја му чест.

Посебно ми се допадна делот за слободата и идеите за неа од Гоце, Даме, Јане... Делот каде велиш дека никој не може да ги води нашите битки наместо ние самите и дека слободата тогаш, а денес развојот, обединувањето, сплотеноста, правдата, борбата за подобар стандард и подобри услови за живот, за демократија и просперитет, мора да биде извојувана, а никако поклонета.

Само ќе морам да те поправам. Бидејќи слободата и тогаш а и сега, мора да биде извојувана. Народот мора да си ја земе слободата која секоја власт му ја одзема. Но не онаа слобода која подразбира ослободување од ропство за која говореле револуционерите туку слободата на умот, слободата на мислата, слободата на говорот.

И немој да ми речеш дека тоа е одамна извојувано бидејќи не е. Тоа се гледа секогаш кога новинари се бркаат од работа токму поради тоа што сакале слободно да мислат и тоа да и го пренесуваат на јавноста. Тоа се гледа секогаш кога некои кои одбиваат да молчат и зборуваат гласно завршуваат уапсени под чудни околности. Тоа се гледа секогаш кога ги лепите етикетите на сите оние кои размислуваат различно од вас. И бранковите, и платеничките, и предавничките и сите останати. Тоа се гледа секогаш кога некој излегува на улица да протестира а полицијата не му обезбедува никакви услови за тоа. Тоа се гледа секогаш кога некоја група излегува да протестира за нешто во кое верува а друга група прави контра протест и тргнува да ги тепа оние неподобните.

Да, тоа се дел од ситуациите каде се гледа. Но има и потрагични ситуации, кога не се гледа, кога не може да се слушне. Кај сите оние кои имаат многу што да кажат но молчат. Молчат поради стравот од загуба на работното место, шансите за негово добивање, можностите за некаков просперитет во животот. Има и најтрагични ситуации. Тоа се оние кога луѓето веќе и заборавиле на таа можност. Кога заборавиле дека отпорот е опција, дека искажувањето на револтот е благодет на едно демократско општество.

Но ова, почитуван Никола, ти добро го знаеш и совршено ти одговара. И тебе, и на оние пред тебе, и на оние кои ќе дојдат по тебе. Токму затоа и јавната администрација се шири до недоглед, токму затоа и парите кои од буџетот одат за плати, хонорари, субвенции и слично се повеќе се зголемуваат. За овците да молчат а овчарот мирно да си лежи под сенката на големиот јавор.

Што можам да направам друго освен да ти честитам, и да ти посакам да продолжиш понатаму со истото темпо, драг Никола?

Ќе пишував писмо за овците ама нив им треба многу повеќе од писмо за да се освестат. Треба да ги заболи, треба да ги пече и да не можат да спијат од болки па за да им текне на слободата.

Честит Илинден, драг Никола.

(Авторот заминува на одмор па во следните две недели нема да чкрта по странициве)

(Колумната е објавена во весникот Шпиц на
07 08 2010
)
(Наредната во сабота на 28 08 2010 во прилогот „Сега“ во дневниот весник Шпиц)