Хајлајц

Старион БлогСтарион Блог Овде пишував повеќе од осум месеци и има што да се чита. Ако ве интересира клик на линкот.

Линк

З`ш да не...З`ш да не... Нови колумни од серијалот „з`ш да не...“ секоја сабота во весникот Шпиц.

Линк

Моине фото сторииНа рапорт со Јофе Сите емисии на Youtube каналот.

Линк

Oct 23, 2010

0
Плачковци

Во вторникот во Скопје дојде најголемиот европеец, претседателот на ЕУ, Херман Ван Ромпуј. Се повоза низ скопските улици, се сретна со премиерот и претседателот и си замина, на пат кон следните дестинации – БиХ и Албанија. Човекот беше прилично отворен и уште еднаш го повтори она што сите овде многу добро го знаеме. Тоа е дека мора да го решиме спорот со името со Грција доколку сакаме да мрднеме напред на патот кон ЕУ. И уште повеќе, Ромпуј рече дека скорешното решавање е единствена шанса за влез низ европската врата.

Се разбира, премиерот го ислуша и му кажа дека правиме се што можеме за да најдеме решение. „Македонскиот пристап и понатаму ќе биде проактивен и конструктивен со цел изнаоѓање решение кое нема да наштети на двете држави, кое што би било прифатливо од двете држави и од двата народа“, рече Груевски на заедничката прес конференција по средбата.

Да видиме како изгледа македонскиот проактивен и конструктивен пристап. Ќе ја земеме за пример конструктивноста на претседателот Иванов.

Тој пред еден месец беше во седиштето на ОН. Таму заменувајќи го Груевски се сретна со грчкиот премиер Папандреу. Според информациите од Њујорк, средбата имала за цел да придонесе во градењето на доверба меѓу двете земји а и двајцата соговорници се согласиле дека треба да преовладува позитивната реторика. Нашиот претседател го замолил грчкиот премиер да внимаваат со црвените линии и споменувањето на промена на Уставот бидејќи тоа е чуствително за македонските граѓани, а Папандреу имал разбирање за ова.

Сепак, само два дена пред таа средба Иванов имаше обраќање пред Генералното собрание на ОН каде и не покажа нешто преголема чуствителност а и не се мачеше да одбира зборови опишувајќи го односот на Грција кон Македонија. Како што кажа Иванов, со блокирањето на влезот во НАТО и ЕУ Грција директно го спречува економскиот развој на Македонија, нешто слично како ембаргото од деведесеттите.

По средбата нашиот претседател се обрати и на 65-то Генерално Собрание на Обединетите нации. Таму обвинувањата му беа поблаги но сепак ја искористи и таа прилика за уште еднаш да се пожали на неправедната политика на нашите соседи.

Еден месец по Њујорк, деновиве во Стразбур, нашиот претседател се обрати и на 60-годишнината од донесувањето на Европската конвенција за човекови права во Советот на Европа. Искористувајќи го поводот тој удри по Грција и храбро и порача – „Нема ниту една држава, ниту една влада и ниту една сила која може да им го оспори правото на Македонците да бидат Македонци, бидејќи човековите права се и посилни и потрајни од минливоста на одредени влади или одредени политичари“.

Тооооооооо претседателееееееее! Секоја чест, конечно некој им ја плесна целата вистина в лице!

Вака изгледаат голем дел од коментарите на интернет на овој а и на претходните говори на претседателот Иванов пред меѓународните институции каде ја покажува целата своја силина додека во меѓувреме дома или молчи или не знае што ќе прави во врска со измените на законот за разузнавање. Колку за потсетување, со измените се предвидува спојување на Агенцијата за разузнавање и Управата за безбедност и контраразузнавање под капата на МВР со што претседателот ќе ја изгуби можноста за добивање разузнавачки информации, дел од неговите уставни надлежности.

Сепак, претседателот во очите на многумина е херој за изјавите за името, кои се дел од стратегијата за која пишував на ова место пред две недели во колумната под наслов „Фантастични стратегии“.

„Стратегијата која ја користат нашите власти се состои од бескрајно повторување дека грчиштана се лоши и дека поради нив не можеме да напредуваме, дека тие се најголемата препрека на патот на нашата успешна иднина. Ова се повторува насекаде низ светот, на сите средби, и со официјални претставници на ЕУ и НАТО, и со претставници на нивни земји членки“, пишував на 9. Октомври. Тогаш зборував и за невозможната мисија која ја промовираа нашите власти - барање членство под привремената референца и паралелни преговори со Грција за името.

Иако сите што се барем малку упатени во ЕУ и НАТО интеграциите знаат дека ова е невозможно, сепак нашите властодршци го продаваа како можна варијанта па мораше уште еднаш и официјалните претставници на организациите каде сакаме да влеземе да повторуваат дека тоа не може да се случи. Тоа тогаш го повтори генералниот секретар на НАТО, Расмусен, а сега истото го потврди и Ромпуј од ЕУ.

И овие двајца а и сите останати повторуваат дека доколку сакаме да напредуваме во евроатланските интеграции мора да најдеме решение на спорот. Но ако нашите власти се одлучат конечно да го решат спорот и да го најдат тој фамозен разумен компромис, откако ќе го направат тоа па додека да ги почувствуваме благодетите од членството во НАТО и ЕУ ќе помине мноооогу време па и политичките поени ќе дојдат мноооогу подоцна. Она што не мора да се чека и може да дојде веднаш се политичките поени кои се собираат со плачење и обвинување на Грција на секој чекор проследено со чукање в гради.

(Авторот е доумерено облачен со повремени врнежи од дожд и појава на магла по котлините)

(Колумната е објавена во весникот Шпиц на 22
10 2010
)

Oct 16, 2010

0
Внимание - демократија од другата страна на границата

Недела вообичаено е ден за одмор дури и за таквите како мене што имаат емисии тој ден, но ги имаат снимено ден-два претходно. Тоа е ден за уживање, релаксација, седење по пижами на компјутер или пред телевизор, можеби и шетање ако времето го дозволува тоа...

Но минатата недела во Белград ни најмалку не личеше на описов. Пред шест дена таму се славеше демократијата и се славеа правата и слободите на граѓаните. Впрочем, минатиот викенд во Белград се одржа геј парада преку која луѓето со различни сексуални ориентации покажаа дека се тука, дека постојат, дека и тие се дел од општеството и дека и тие сакаат да ги уживаат истите права како и останатите. Парадата помина во најдобар ред, учесниците прошетаа по определената маршрута и ги пренесоа своите пораки.

Сепак, истовремено, главниот град на Србија беше претворен во нешто налик на воена зона и, според проценките, низ улиците шест илјади хулигани се пресметуваа со исто толкуте полицајци. Над 150 повредени од кои најголемиот дел полицајци, и над 250 приведени, нормално, хулигани, е резултатот од дивеењето, заедно со штета од над милион евра.

Но и покрај сево ова Србија го одбрани правото на протест, правото на слобода, правото на различност, правото на живот. За разлика од првата геј парада во 2001 кога насилниците ги претепуваа парадерите и од минатата година кога поради заканите за насилство властите не дозволија одржување на парадата, годинава нашиот сосед докажа дека е вистинска демократска земја. Властите дозволија одржување на парадата и жестоко ја бранеа а многу јавни личности ја дадоа својата поддршка и ги осудија насилствата.

Пофалби за ова стигнаа и од Европската Унија и од Американсата амбасада како и директно од американската државна секретарка Хилари Клинтон на нејзината посета на Србија.

Лондонскиот весник Индепендент во редакциски коментар вели дека причините за ваквата реакција на српските власти треба да се бараат во тоа што многу амбасадори решиле да парадираат на белградските улици, па било незамисливо да се остави можност тие да се соочат со хулигани. Како причина се наведува и тоа што на Србија и е важен влезот во ЕУ а знае дека правата на малцинските групи со посебно внимание се разгледуваат и се дел од условите. Како и да е, реакцијата беше одлична и навистина е за секоја пофалба.

Јас лично не можам потполно да ги сфатам геј парадите. Нелогични ми се бидејќи на некој начин претставуваат фалење. Демек - еј видете, не сме како вас и шетаме по градов за да ви го кажеме тоа. Логично ми е кога се протестира за остварување на некакви права или против некакви неправди, како резултат на незадоволство од одлуките на властите и слично. Ова ми личи само на фалење. Но припадниците на овие групи често сведочат за дискриминацијата и неправдите кои им се случуваат па веројатно давањето на знаење дека се тука и дека постојат е многу голема причина за парадите. И иако не можам потполно да го сфатам овој начин на изразување сепак го поддржувам и ќе дадам поддршка доколку и во Македонија ЛГБТ популацијата реши да парадира, бидејќи ми е сосема логично да се поддржат настани кои служат за остварување на нечии права.

Можеби во Македонија не се ни размислува за вакво нешто но сепак познавајќи ги луѓето кои живеат овде, сигурен сум дека и кај нас ќе се најдат хулигани, слични на тие од улиците на Белград, подготвени да искршат од ќотек секој кој не мисли како нив, а попатно да искршат и по некој излог, да ограбат некоја продавница, нешта кои Белград ги доживеа во неделата. И сето тоа во името на Бога и семејните вредности. Такви хулигани можат да се најдат секаде низ светот и е апсолутно невозможно да им докажете дека сите имаат еднакви права а тие не се ништо повеќе од нив и не смеат да им ги нарушуваат и оспоруваат тие права. Уверени се дека Бог е со нив и дека ќотекот излегол од рајот, од истото место од каде потекнуваат и Адам и Ева, нивните најголеми аргументи зошто некој би требало да се истепа или убие.

Но има една многу голема разлика. Разликата е во одговорот на властите. Дали ќе застанат во одбрана на правата и слободите на сите граѓани и ќе испратат армија од полицајци кои ќе ги заштитуваат оние што решиле да протестираат, или ќе седат пред телевизор и ќе гледаат како дечките со качулките ја претепуваат демократијата.

Српските власти ја избраа првата опција но се плашам дека доколку во Скопје се организира геј парада нештата нема да бидат слични. Сегашната влада на многупати досега има докажано дека е против остварување на правата на луѓето со различни сексуални ориентации а еден пратеник од владејачкото мнозинство убедуваше дека хомосексуалноста е болест. Истата таа влада покажа и дека не се грижи премногу ни за правото на протест. Така беа истепани студентите кои протестираа против изградбата на црква на градскиот плоштад додека полицајците седеа и гледаа сеир, така полицајците дозволуваа возачите да ги газат стечајците кои протестираа на улиците на главниот град.

Сепак, се надевам дека реакцијата на српските власти ќе им служи како поука и на нашите власти. Многу пати досега сме докажале дека не можеме да гледаме на далеку, ни во иднината, ни во стандардите... сега примеров ни е пред нос, па можеби ќе го земеме во предвид.

(Авторот премногу се надева)

(Колумната е објавена во весникот Шпиц на 16
10 2010
)

Oct 9, 2010

0
Фантастични стратегии

Навистина е интересна нашата стратегија за решавање на спорот со името.

Да, да, дефинитивно имаме стратегија, иако злобниците велат дека сме немале и сме биле изгубени на патот кон евроатланските интеграции.

Стратегијата која ја користат нашите власти се состои од бескрајно повторување дека грчиштана се лоши и дека поради нив не можеме да напредуваме, дека тие се најголемата препрека на патот на нашата успешна иднина. Ова се повторува насекаде низ светот, на сите средби, и со официјални претставници на ЕУ и НАТО, и со претставници на нивни земји членки.

Од таму пак добиваат одговор дека е време да ја прифатат реалноста, дека Грција е земја членка на овие организации, и според правилата и принципите на солидарност и консензус може да ни го блокира членството колку и душа сака. Единствениот излез од оваа игра е наоѓање решение на спорот, или што би рекол нашиот ни претседател, разумен компромис.

А за наоѓање такво нешто се потребни разговори помеѓу раководните луѓе на Македонија и Грција. Барем така му рече Нимиц на Иванов на средбата во Њујорк. Иако очекувавме нов предлог, медијаторот не сакаше ни да даде некаков рок во кој би можело да се очекува решението на спорот. Во Њујорк требаше да пристигне премиерот Груевски и да зборува на Генералното собрание на ОН а престојот да го искористи и за средба со грчкиот премиер Папандреу, но во последен момент го откажа патувањето а обраќањето пред ОН и средбата со Папандреу му ги препушти на претседателот Иванов. Со оглед на тоа што Иванов нема овластувања да решава било што поврзано со името средбата, очекувано, не донесе ништо ново.

Со оглед на тоа што нема никакво решение ниту иницијатива за такво нешто а наближува ноемврискиот самит на НАТО во Лисабон и декемврискиот состанок на Европскиот совет во Брисел, нашите власти и додаваат нова димензија на стратегијата. Бараат членство во овие организации под привремената референца – Поранешна Југословенска Република Македонија.

Министерот за одбрана Коњановски ова го најави уште пред да тргне на својата турнеја каде остварува средби со своите колеги од САД, Канада и Германија. Потоа истата идеја ја спомена и министерот за надворешни работи Милошоски на средбата во Советот на Европа во Стразбур.

Веднаш стаса ладен туш од генералниот секретар на НАТО, Расмусен, кој во интервју уште еднаш повтори дека ваквите надежи се нереални и дека одлуката од Букурешт е јасна – мора да се најде решение на спорот па потоа да се оствари влезот во НАТО според децениските принципи на солидарност и консензус.

Претседателот Иванов како одговор на ова ја обвини Грција дека не ги почитува обврските од привремената спогодба и дека таа е виновна што не можеме да влеземе во НАТО под референцата ФИРОМ. Оваа изјава на Иванов е дел од стратегијата опишана на почетокот од текстов.

Кога на стратегијата на плачење ќе и се додаде и новата невозможна димензија – барање членство под привремената референца и паралелни преговори со Грција за името, се добива совршен изговор кога повторно ќе се вратиме без резултати и од Лисабон во ноември и од Брисел во декември. Ние сме се труделе ама лошите грчишта и лошите чичковци во ЕУ и НАТО што повеќе ги сакаат грчиштана од нас не не пуштиле да влеземе во организациите.

Изговорот го имаме уште од сега но јас имам и две дилеми.

Првата – нели ФИРОМ е името поради кое сиве овие години им префрлувате на Глигоров и Црвенковски, дека тие ни ја зезнале судбината кога ја прифатиле оваа срамна референца? Како тоа сега се крстите во него и барате членство во ЕУ и НАТО токму под ова име? Да не зборувам за сите случаи каде сте седеле позади ова име низ меѓународните институции.

Втората – која е разликата, дали ќе го решите спорот со името сега или откако ќе добиеме членство во НАТО и преговори за членство во ЕУ под референцата? Ако планирате да го решите, решете го сега и нека ни се тргне од дневен ред еднаш засекогаш. Или можеби планирате да ги зезнете и грците и сите членки во меѓународниве организации, да не примат под ФИРОМ па да го заборавиме спорот?

Секоја чест ако е така, многу јака стратегија...

(Авторот сака да земе кола за без пари, ќе ја плати некогаш во текот на возењето, чесен збор бе)

(Колумната е објавена во весникот Шпиц на 09
10 2010
)