Хајлајц

Старион БлогСтарион Блог Овде пишував повеќе од осум месеци и има што да се чита. Ако ве интересира клик на линкот.

Линк

З`ш да не...З`ш да не... Нови колумни од серијалот „з`ш да не...“ секоја сабота во весникот Шпиц.

Линк

Моине фото сторииНа рапорт со Јофе Сите емисии на Youtube каналот.

Линк

May 29, 2010

0
Шашава колумна... лајк а фиш!

Знајте колку ми беше тешко да седнам и да почнам да ја пишам колумнава? Знајте? Не знајте. Никој не знајт. И никој не мојт да сфатит како ми е сега. Долго време седев пред празен лист хартија... добро бе, добро, лажам... Долго време седев пред празен Ворд документ на компјутер... седев и размислував... зошто така, што сега, како понатаму... Што по Шехерезад?!? Да, да, тоа е прашањето што си го поставуваат матурантите и верните гледачи на Шехерезад - Што понатака со животот...???

Ама да, тоа се некои други матуранти и некои други гледачи... то ти се оние шо го немет Џолета за претседател. Ние среќниците овде во Македонија немат потреба да се секираме, Џоле ги имат решенијата на сите проблеми. Дали Космодиск, дали бунар во Паљурци, дали компромис од оние разумнине... Џоле секогаш го знајт вистинскиот одговор на нашите дилеми.

Последен пат кај шо се уверив во то беше во неделата, во интервјуто за Радио слободна Европа. Таму Џоле го откри решението на проблемон со Грчиштана.

- Солуција е Грција конечно да ја признае реалноста, дека постои држава Македонија, постои македонски народ и постои македонски јазик - рече Џоле.

Тооооооооо претседателееееее! Убо им рековте! Алал да ви е! Секоја чест! Да признает, ами како! Ај да ги видам нека не признает сега, ко имет солуција на маса. Ни требеле преговори, ни требел медијатор, ни требел Нимиц, ни требеле Обединети нации, ни требела Европска унија... нишо не ни требит! Го имаме решението! Уствари сме го имале цело време, ама кој ни е крив ко не ни теквит да фрлиме по некој поглед нагоре кон Водно...

Сега ни фалит уште да ги убедиме дека требит да го признает сето то и готово, на Букефал сме качени. Е сега, имат неколку начини како да го напрајме то, ама јас мислам дека го имам вистинскиот. Пази ваму. Грција е во криза, така? Така! Им требет пари, така? Така! Би прифатиле донација дури и од најголемиот непријател, така? Така!

Е па, решението е мошне едноставно. Се шо требит да напрајме е да им речиме дека во знак на добрососедски односи сме решиле да им помогниме со една донација од... еве да речиме... шест милијарди евра. Го разгласвиме муабетов по светов, креваме галама и ги убедвиме Грчиштана дека стварно планираме да им дајме пари. Ене, премиерон ќе ги викнит од Си-ен-ен и ќе им кажит и нив и ќе добиеме на релевантност. Коле си го имат муабетот со нив, ќе средит работа...

После ко ќе дојдат ќе им дајме да потпишат документ дека земет донација од нас во вредност од шест милијарди евра, само шо на документот наместо за донацијата ќе пишит дека ја признавет реалноста, т.е. признавет дека постојат држава Македонија, македонски народ и македонски јазик. За да не успејт Јорго да забележит шо потпишвит ќе се погрижит Џоле. Прво ќе го изненадит и ќе му речит дека сме решиле покрај милијардите да му ја дајме и Триумфална капија од кај чичко ни Стоилко и неколку шишиња ракија Антика, а после ќе изведит еден од неговине стенд-ап комеди настапи, ќе му раскажит шо е разумен компромис и овај така среќен, радосен и зашеметен ќе потпишит. Решен проблем до седмо колено! Влегвиме и во НАТО и во ЕУ ко Република Македонија!

Шо мислите за планов, а? Ви изгледат шашаво? Е, изгледат. Ама функционират!

Цела среќа шо решението му текна на Џолета баш сега, во последен момент. Пошо Талер викат дека во Брисел веќе биле презаситени од проблемов со имево. Да не беше толку љубезен, гарант ќе си кажеше дека сме им дошле преку полов орган. Вака сега со решениево од Џолета ќе свршиме работа. Голема работа!

П.С. Во вторникот еден друг Џоле... оној од Таневци, пееше на првото полуфинале од годинешната Евровизија во Осло. Не дека гледам Евровизија или дека нешто посебно се интересирам, ама овојпат стварно ми беше топ-тема. Не толку самиот фестивал, колку интервјуата на Ѓоко и неговиот англиски. Тие што висат по интернет на Фејсбук и Твитер знаат за што правам муабет. За другите, накратко - Ѓоко направи еден куп гафови и смешки со неговиот англиски на интервјуата и прес-конференциите во Осло. Секако, најпознатиот - „
In Macedonia I live… до езеро како се викат... by the lake, and so I like water, so in Oslo I feel like a fish“. Интервјуата ме инспирираа за една серија од твитови и статуси на Фејсбук, а еве ви ги и овде, цела колекција.

- Ѓоко да Фиш е новото заштитно лице на детскиот фестивал Распеано рибарче.

(по изјавата дека веќе не се чувствува како риба, туку како ајкула) -
Breaking News - Фестивалот Распеано рибарче се ребрендира во Распеана ајкула!

- Ѓоко еднаш добил Греми ама не излегол да ја земе пошо не разбрал шо кажале.

- Ѓоко на Евросонг ќе настапувал под името Македонија пошо не можел да изговори
Former Yugoslav Republic of Macedonia.

- Пред да стане пејач, Ѓоко Танески бил професор по англиски и предавал на една генерација студенти на универзитетот во Казахстан. Првенец на генерацијата бил извесен Борат.

- Фејсбук го заменува копчето „like“ со ново - „like a fish“.

- Твитер го заменува „
retweet“ со „refish“ (RT со RF).

- YouTube отвора нов музички сервис. Ќе се вика YouFish.

- Доказ дека Ѓоко ја има силата - Од 1991 лобирал во САД за да не признаат под уставното име. Кога во 2004 го разбрале што сака да им каже, ВЕДНАШ не признале.

- Ѓоко го купил Рибнион ресторан во Охрид. Тој ќе биде и специјалитетот на куќата.

- Јас ја имам силата да те преведам, да те сјебам и да не те разберат...

- Чак Норис дошол во Македонија за да види кој е тој што тврди дека ја има силата. Си се вратил веднаш, бидејќи не успеал да се разбере со Ѓоко.

- Каква риба е оној Ѓоко, еј...

(по невлегувањето во финале) - Каде што (ја) има сила(та), нема правдина.

П.П.С. - знам, знам... ни јас не сум видел подолго П.С...

(Авторот:
In Macedonia јас пишам колумни... so, I feel like a дактилографка)

(Колумната е објавена во весникот Шпиц на 29 05 2010)
(Наредната во петок на 04 06 2010 во прилогот „Сега“ во дневниот весник Шпиц)

May 15, 2010

0
Branko`s Mission Possible

Нели сите ние си имаме по некои моменти кај шо си седвиме и си се преиспитуваме, се запрашуваме шо ни фалит? Ај, ај, признај си читателе, и ти го прајш то. И не плаши се одма, не сум до толку, па вака по весници да пишам за то шо ти фалело последен пат ко си проверил.

Муабетов ми беше дека и јас, баш сега пред петнаес минути ја листав тетраткава со тесни и широки на чија корица со портокалов маркер имам напишано „Работи шо ги имам“ и гледав шо од то шо сум го запишал таму, сега веќе го немам и уствари шо е то шо ми фалит. И замисли читателу, то шо ми фалит го најдов во делот од тетратката насловен „секојдневие“. Да бе, баш таму едно време секој ден си забележвев по некој нов, а сега еве појќе од две недели ништо ич. Аха. За грабежи на банки ти прам муабет. Ми фалат да ти кажам право. Ми фалит времето ко се будев со сознанието дека некој чичко со чорапче на глава и пиштолче во рака ги избегнал сите гужви и редици и за две минутки завршил работа на шалтер. Иииихххх, носталгија ме фати да ти кажам право. Убо викет. Секогаш сфаќаме колку ни значело нешто дури од ко ќе го изгубиме.

Али то е така само со нас, обичниве смртници. Пастириве, на пример, не се такви. И тие редовно си прает проверки и преиспитувања за да видат шо им фалит, ама секогаш тефтерчето насловено со „Шо ми фалит?“ им останвит празно. А и не губат ништо, па за отпосле да сфаќет колку многу им значело.

Ко прво, ич не им фалит време. Го имет дури и отпојќе. И ич не се брзет. А и колку и да се брзаш, пак на крај со пола саат задоцнување ќе стигниш па... Убо си кажа Антонио Милошоски. Овие Шпанциве шо претседатевет со ЕУ сега, не чинат и не не
сакет ич! Ама ние пак и ич не се секираме. Да не мислат дека ќе ги молиме - аман, заман, дајте ни датум. Или пак со Белгијцине шо ќе претседавет од јули. Не бе брат. Шо имат да се занимаваме со земји шо не ни се наклонети и шо не не љубат. А и да не љубат тие, оние Грчиштана не мразат, па пак не ќе не пуштат.

Уствари ко ќе подразмислам, Тони рече дека Шпанцине и не се така лоши:

- Шпанското претседателство е една добра прилика, иако да бидеме искрени, нема да е изненадување, доколку јужниот сосед, Република Грција, повторно, поради себични причини, не успее да и дозволи на самата Европа, да го прошири и да го надгради својот кредибилитет.

Ахххх, лоши, лоши Грчишта! Ептен се себични бе, да си ибат! Кутри ние. Кутра Европа. Да не беа тие, ко ќе му удреше едно проширување, ко ќе фатеше да го надградвит својот кредибилитет со нашите маленкости... После заедно ќе фатевме да ги надградуваме и доградуваме плоштадите. Ќе им напраевме по едно проектче две илјади и четиринаесто, ќе им отворевме едно печеснаес слободни економски зони, ќе ги преродевме одма, во два-три чекори.

А да имаше некаков начин, да можевме некако да седниме на маса, да напраевме еден муабет, да преговаравме, да се договаравме, да можеше некако да дојме до разумен компромис... Да помогнеше некако меѓународнава заедница... Нешто бе, нешто да можеше да се напрајт за да не пуштат Грчиштава. Еве, на пример, да имаше некое име за решавање и Обединетине нации да ни даеја и посредник и да се залагаа за решение. Па, и Американцине да не охрабруваа, да дојдеа барем да не видат, ако не бевме овде да појдеа и до Загреб да не побарет... Барем нешто од ова да се дешаваше јас сум сигурен дека Тони, па и Коле, па и Џоле, па и сите пастири заедно, ќе се собереа и ќе напраеа еден домаќински муабет со комшииве и ќе се договореа некако.

Ама не и не. Немат ништо такво и нашиве не можат ништо да напрает. Зато ќе морат да ја чекаме Нова година и Дедо Мраз да ни ги донесит Унгарија и Полска на чело на ЕУ. После се ќе е полесно. Тамам вечерта на Нова година, сите ко ќе слават и ко ќе се пијани, ќе го пуштиме Бранко во зградана од ЕУ во Брисел, ќе го наоружаме со коректори и ќе го избришит делот кај шо пишит дека одлуките во ЕУ се донесват со консензус.

Јас верувам дека Бранко е вистински човек за една ваква акција и дека ќе ја исполнит мисијата најпрофесионално што е можно. А и веќе имат искуство со вакви акции. Претходно на Џолета му го подметна Ламбета во списокот за помилување. Сеа стварно овде се работит за Европска унија и за обратен процес (бришење наместо додавање), али олеснителна околност е шо ќе им го пуштиме вечерта на Нова година, па никој немат да го забележит. После то, Грчиштана нишо не ни можат. Си ги имаме Унгарија и Полска и никакви грчки согласности не ни се потребни.

Е сега, ако случајно Бранко не успејт во мисијава, и ако во 2011 пак е потребен консензус и согласност од Грција, ќе морат да почекаме уш малце. 2012 ќе бидит крајот на светот, па ќе сме зафатени со градењето на Груевата арка за спас, после 2013 ќе се опоравуваме од крајот и таман во јануари 2014 ќе ја начекаме Грција на чело на ЕУ. Ќе речите - з'ш викаш тамам? Е како з'ш? Па, во 2014 го завршвиме Скопје 2014, ги пуштаме Грчиштана на една тура низ плоштад без пари, па после воодушевени сами ќе барет кај да потпишат и да ни дает датум за почеток на преговори.

Што бе читателу... те оставив без зборови? Стратегија! Стратегија се викат то! Смислена е од генијалните умови на нашите владетели. Јас само ти ја пренесов.

(Авторот е во Загреб. Го барат пастирот)

(Колумната е објавена во весникот Шпиц на 15 05 2010)
(Наредната во сабота на 29 05 2010 во прилогот „Сега“ во дневниот весник Шпиц)

May 8, 2010

0
Назад, назад, 2014-то моме

Гоце: Брате Даме! Брате Даме! Брате, дали ме слушаш?

Даме: Ауууу братееееее. Едвај те слушам. Многу гласни ова зурливе и тапаниве... Што ли слават? Да не сме се ослободиле од турско ропство?

Гоце: Па да ти кажам право дури не носеа овде во црни темници си мислев му бегаме на окупаторот. Ама после го слушнав султанот и ми олесна.

Даме: Султанот? Како тоа го слушна султанот и ти олесна? Кај е сега тој да го нанишанам со пушкава?

Гоце: Полега брате Даме. Не треба ич да се секираш. Сега сме 2014 година и нема османлии. Не сме под турско ропство. Султанот беше всушност премиерот... некојси Никола. А ова сега е Република Македонија. Слободна и независна!

Даме: Македонија слободна и независна во 2014? Па зарем тоа е можно..

Гоце: Можно е Дамјане. Само што не сум баш најсигурен дека е 2014. Можно е да е и 2010. Така прочитав на неколку места додека не носеа навака синоќа. Ама потоа премиерот спомна нешто 2014... и Скопје нешто... А, да. И не е баш Република Македонија. Низ светов сме повеќе познати како Поранешна Југословенска Република Македонија.

Даме: Поранешна? Е зошто поранешна? Даскале, почнуваш да ме збунуваш...

Гоце: Тешко е за објаснување брате Даме. Сега немаме проблеми со турците. Сега со нив се сакаме. Посебно си ја сакаме Шехерезад. Сега си имаме проблеми со грците. Тие не ни го признаваат името.

Даме: Чекај, чекај. Сега ептен ме збуни. Како се сакаме? И како тоа јас да да не знам ништо и да те прашувам тебе, а ти да знаеш се и да ми одговараш? Па нели ти загина три години пред мене?

Гоце: Ауууу... е за тоа ќе треба да го прашаш Јофе. Тој го пишува ова, не јас.

Даме: Јофе? Кој е па сега тој? И зошто ми се чини дека веќе сме правеле муабет по весници неделава?

Гоце: Јофе ти е овој што се прави паметен секоја сабота во Шпиц. А дека сме правеле, сме правеле. Прво пред четири дена кај Пецко во Време, а после и пред три дена кај Жарко Трајановски во Дневник. Ама Јофе и покрај тоа, сепак реши да ја реализира идејата за дијалог помеѓу нас двајца во колумна со изговор дека нему прв му текнало а колумната му била вака касно, скоро цела недела откако не донесоа овде.

Даме: Будала работа...

Гоце: Е така ти е кога им даваат на секакви да пишуваат по весници...

Даме: Остај ти тоа, туку кажи како се живее сега овде? Што вели рајата?

Гоце: Рајата? Супер и е, си се преродува со тој султанот Никола што ти го спомнав. Туку кажи ми што барам јас качен на коњ во одело со вратоврска? Кога ме носеа навака ми текна на онаа – „Врана коња јавам јас, одам по невестата. Ќе умрам мајко, загинам, без неа дома не одам...“

Даме: Подобро таа, отколку онаа што ни ја пее Бранко...

Гоце: Море што си бевме големото друштво, големото друштво – сите пијаници?

Даме: Реков нас што ни ја пее, не тој што си ја пее во слободно време... Јас мислев на „Назад, назад, две илјади и четиринаесто моме, немој да идеш на плоштад... кај нас си има длабока дупка буџетска, не ќе можеш да ја поминеш...“

Гоце: Дамјане, немој да пееш анти-патриотски песни. Тоа предавниците лажат дека буџетот бил празен, дека проектов бил популистички, дека луѓево леб немале да јадат... Ене види ги децана. Освен леб, и лепак си имаат во кесана. И си го дуваат. И не гледаат нас. И ни се восхитуваат.

Даме: Хмм... тоа некако чудно ми е. Се некако ми се чини дека луѓево премногу кратко стојат овде. Доаѓаат затрчани од една страна, ќе фрлат еден поглед навака и ќе се затрчаат на друга страна. И се така.

Гоце: Ауууу... тие се болни Дамјане.

Даме: Како тоа болни? Мислиш психички болни? Па зарем не го слушнале Вангел Божиновски? Зарем не знаат дека нивните психички проблеми лежат во минатото и непознавањето на сопствената историја и идентитет? Зарем не знаат дека за да ги излечат своите фрустрации треба да седат овде и да не гледаат како ги јаваме коњиве бронзени?

Гоце: Ааааа... тоа да. Ама тие уште не се дојдени. Тие ќе дојдат покасно, спонтано и со автобуси. Овие други се. Овие лото играат. Погодуваат во кои аптеки има лекови на рецепта, и колку ќе треба да доплатат за да ги купат.

Даме: Аааааа... натпревар значи. Од оние твоине, културнине. Скопје 2014 е полето.

Гоце: Паметно говориш, брате Дамјане. Скопје 2014 е натпревар помеѓу народите. Само не е баш културен. А и ич не го разбирам да ти кажам право.

(Авторот е предавник на Македонија и на СЕ што е македонско! Токму затоа и вака го валка името на револуционерите)

(Колумната е објавена во весникот Шпиц на 08 05 2010)
(Наредната во сабота на 15 05 2010 во прилогот „Сега“ во дневниот весник Шпиц)